Outback part I

Zo daar zijn we weer! Het heeft wat langer geduurd dan hiervoor. Je ziet het al, door onze Aussie avonturen, vergeten we compleet ons logboek bij te werken.

Even ter informatie, wij zitten niet in de extreme hitte zoals je in het nieuws hoort. Dat is namelijk meer richting Melbourne. Wij hebben een gemiddelde temperatuur van +/- 28 graden en de laatste dagen zelfs wat warmer, zo’n 30-34 graden. Dus we hebben absoluut niks te klagen.

Laat je overigens niet misleiden door de titel, 90% van onze reis was niet outback maar ‘normale’ wegen, met normale campsites, bezigheden en mooie sightseeing. Fraser Island was onze mooie outback ervaring deze reis, daarover later meer.

Afgelopen week merkte we op dat we al 30 nachten in onze camper hadden geslapen. Gedurende de reis heb je het niet in de gaten alleen als je nu terug kijkt merk je stiekem dat de tijd heel snel gaat, ondanks ons no worries, carpe diem tijd.

Anyway, na een voorspoedige en redelijk lange reis voor ons (niet voor Aussies) kwamen wij aan bij Tea Gardens (Hawks Nest). Je weet wel, die plaats die we op de heenreis net gemist hadden. Met een campsite aan het strand kun je genieten van het strand of juist, zoals wij hebben gedaan van de mooie wandeltochten in natuurparken/mangrove gebieden. Mango Brush is een natuurgebied waar je echt in kunt verdwalen. Na eerst 45 minuten het park te hebben ingereden (slechts een vierde het park in), kwamen we aan bij ons vertrekpunt om te starten. De persoon bij de toerist information had ons wel gewaarschuwd voor slangen. Dus je raadt al hoe wij hier liepen! Bijna 30 graden met dichte schoenen en Stijn met zijn verrekijker als slangen spotter. Uiteindelijk hebben we een hele mooie wandeltocht gehad in een tropisch regenwoud. Helaas niets gespot, behalve wat vogels en hier en daar een hagedis.

Een echte aanrader is Grassy heads. We zaten op een ruim opgezette camping, achter de duinen aan zee. Dit was zeg maar een hele mooie baai waar alleen de kampeerders zwemmen en het is tevens een ideale hardlooproute. Kun je het je voorstellen. Zo rond 7.30 uur in de ochtend, zonnetje net op, hardlopen op het harde zand, langs de zee, hier een daar een ander persoon die er loopt. Zowel Ing en ik hebben hier allebei onze inspiratieloop gehad. Dit was nu typisch zo’n mooie ochtend die je niet meer vergeet!

Tja, na een week beach was het weer eens tijd om meer landinwaarts te gaan. Op naar het Dorrigo National park. Dit ligt zeg maar 1 ½ uur rijden van Coffs Harbour. In dit park kun je hele mooie wandeltochten maken, maar dan in een tropisch regenwoud die heel fris qua temperatuur is. Best apart, scheelt zo’n 5 graden. Australië kent zeg maar 3 soorten regenwouden met elk een eigen klimaat. Deze dag hebben de kids ons echt positief verrast. Ze hebben namelijk een bijna 3 uur durende looptocht (6,7km) helemaal zelf gelopen. Dit hadden we niet verwacht. Wat een kanjers. We hebben ontzettend genoten van het uitzicht, watervallen en de natuur.

Bij het plannen van onze volgende bestemming, Byron Bay (meest oostelijke punt van Australië) hadden we een totaal andere voorstelling dan het in werkelijkheid is. Ik had de indruk dat dit een chique badplaats was, een beetje St. Tropez, zeg maar. Eenmaal aangekomen merkte we al snel dat het hippie (maximale leeftijd 30 (of gepensioneerde hippies)) en surfgehalte, heel, heel hoog was. Dat was ook te merken op de campsite. Allemaal van die wereldreizigers die al heel, heel lang onderweg zijn en volgens mij hun hele leven onderweg blijven (van die zwevers die niet weten wat ze willen). Ook baarden zijn erg in hier in Byron Bay (en dan echt hele lange baarden). Zelfs bij de gepensioneerde tattoo hippies (ja, die heb ik echt gezien). Sta je dan met je family camper! Wij waren daar ongeveer de enige met kinderen, maar daar hebben we echt lak aan! Stijn en Frederique vonden het geweldig en danste uitgebreid mee met alle mensen die gitaar aan het spelen waren. Byron Bay is wel een heel gezellige plaats en echt de moeite waard. Het strand is mooi, je hebt op het meest oostelijke punt van Australië een mooie looptocht (vuurtoren), je kunt er heerlijk lunchen en leuk shoppen.

Aangezien we toch wel eens een meer St. Tropez achtige stek wilde zien, zijn we richting Gold Coast gereden. Tja, Gold dat kan toch niet missen, nou weet ik waarom het Gold heet. Je merkt het direct aan de type huizen en de auto’s. De Ferrari ’s, Porsche ’s schoten ons voorbij. Aan het strand van die überfrisse en sportive gefacelifte Aussies. Of 4 jonge meiden in de auto van papa….of misschien wel hun eigen auto, voor hun verjaardag gekregen of zo. Aha, we zijn dus in de Gold Coast. Weer een tip, mocht je in de buurt zijn, je moet echt een skyview doen in Surfers Paradise. Ja leest het goed, dit plaatsje heet Surfers Paradise, inderdaad zongebruinde maar dan op stand levende surfers. Misschien is de naam ook wel afkomstig van de gebruinde tinten van al deze op stand levende surfers. Met een skyview kijk je ter hoogte van 70 verdiepingen over de hele Gold Coast en inland. Echt een geweldig uitzicht en zo de moeite waard. Zelfs Ing vond het leuk, met haar hoogtevrees. Stijn vond alleen maar de lift leuk, die in 40 seconden op de 70ste verdieping was. Je kon via een camera in de lift meekijken naar boven. Je snapt al dat we nog een aantal keer in de lift zijn geweest.

Oh ja, even wat anders. Voor het eerst sinds, ik denk wel mijn jeugd (zomervakanties) heb ik weer eens mogen ervaren wat vervelen is. Wat is dan vervelen? Op een ochtend wordt je wakker, je hebt heel veel energie en wilt heel veel zien en tegelijkertijd merk je dat je op zo’n punt komt tussen überrelaxed, no worries mentaliteit, als ook, veel willen zien/ondernemen. Op een gegeven moment kom je op een punt: “ wat zullen we eens gaan doen” tot aan “ach dat kan ook morgen of overmorgen” of “we zien wel”, als je dat punt bereikt kom je volgens mij in de verveelzone. Je wordt wat onverschillig in tijdsbeleving….sterker nog de tijd staat even stil. Nou zijn wij niet zo van het vervelen en al helemaal niet van het stilstaan, alleen het is toch een leuke ervaring om af en toe zo’n dag te hebben gehad. Volgens mij is dat onthaasting pur sang!

Na een goede tip van Martine, nog bedankt, zijn we naar Noosa heads gereden. Dit is een badplaats voor zeg maar de rijk gepensioneerde Aussie. Prima klimaat, nooit koud dus waarom niet. Wat een leuke plaats zeg! Lekker koffie drinken, even naar het strand of goed lunchen. Er is van alles en je kan zomaar een week blijven zonder dat het gaat vervelen. Echt een heerlijk chillen plaats. Alleen zijn er in deze plaats heel veel rotondes. En dan niet 10, maar wel 100…. Dus we hebben heel veel rondjes gereden, en nog één en nog één.

Overigens wat ons is opgevallen in Australië, is dat echt in elke plaats of onderweg, wel een picknick gelegenheid is (gasbarbecues met picknicktafels)…..met speeltuin. Voor ons, met kinderen in de leeftijd 3 en bijna 5 jaar echt een must have. En niet zo’n kleine speeltuin met alleen wip en een schommel. Nee, dit zijn meestal minimaal 5 verschillende attracties en af en toe ook een wet en wild water speeltuin. Dus je raadt het al, wij picknicken heel erg veel. Even lekker lunchen. De kids kunnen spelen en wij kunnen nog eens, ook overdag, een gesprek met elkaar voeren. Tja, dat is toch ook belangrijk om samen te kletsen en te genieten.

Inmiddels waren we al 2½ uur boven Brisbane (ons startpunt) richting Cairns en de tijd is sneller gegaan dan je je van te voren kunt voorstellen. Ons doel was Fraser Island, dat willen we toch echt graag zien. Als je voorbij Noosa heads bent, merk je overigens dat het landschap wat ruiger wordt. Wellicht doordat Noosa heads heel goed verzorgd was, ik weet het niet. Je kon echt zien dat we hier in een meer tropisch en ruiger landschap kwamen. Met harde zijwind en hitte zijn we aangekomen in Harvey bay, de slaapplaats (kamperen aan het strand) voor ons avontuur in Fraser Island. Avontuur, avontuur, ach dat valt ook wel mee hoor!

Ik had een week ervoor een Frans echtpaar gesproken onder het afwassen, je weet wel, mijn sociale bezigheid op vakantie en die waren echt lyrisch over Fraser Island. Die waren wel echt 4 dagen outback gegaan. Een tentje, met hek eromheen en jeep. Op Fraser Island zitten de meest giftige slangen en spinnen en natuurlijke de dingo (wilde hond). Leuk man, denk je dan! Je kan op Fraser Island alleen met een 4WD komen. We zijn met een premium tour (je betaald wat meer, maar je bent met minder mensen en hebt meer tijd per sightseeing stek) en een echte 4WD/Parijs-Dakar Truck meegegaan. Wat was dit top zeg! Eerst met de boot over en dan direct door de bush op alleen maar zandwegen, vlaktes of het stand rijden. Stijn en ik hadden een glimlach van oor tot oor. Dit is wel kicken man!
Wel een bumpy ride en dan de route over het strand. Met 80 km per uur over het strand echt crossen. Frederique sliep op dat moment. Die was niet zo onder de indruk (hahaha). In Lake Elliot en s'middags in Lake Mackenzie gezwommen, een wandeltocht gedaan en één dingo gezien. Als je een dingo ziet moet je direct jouw kind oppakken en dragen. Dingo’s zijn gek op kleine kinderen en het zijn toch wilde dieren. Einde van de dag kwamen we moe maar voldaan terug op onze slaapplaats in Harvey bay. Wat een topdag. Ik kan mij voorstellen dat je dit ook voor 2 of 3 dagen zou kunnen doen, maar dan met een eigen 4WD jeep.

Inmiddels was het alweer 19 januari en de 24ste leveren wij de camper in. Hmmmm, wat gaan we doen!? Terug naar het zuiden of nog iets meer naar het noorden. Ing had nog één mooie tip gelezen, namelijk in Bundaberg. Dat is ongeveer 2 uur rijden, ten noorden van Harvey bay. We gaan schildpadden kijken en niet in een dierentuin, nee echt op het strand in de avond. Tussen januari en maart is het namelijk ei leggen en hatching periode van de schildpadjes (hatching = de net uit het ei gekomen schildpadjes zoeken in de avond hun weg naar de zee). Rond 19 uur waren bij de verzamelplaats en het was druk. Ing had goede kaarten gekocht, we mochten met de eerste groep mee. Aangezien de natuur geen tijd kent zijn we rond 20 uur met onze groep naar het strand gegaan. Op dat moment was het ontzettend donker, dus het was elkaars hand vasthouden en licht krijgen van de sterren.
Na ½ uurtje lopen kwamen we aan bij het punt waar net wat schildpadjes uit het zand omhoog kwamen en hun weg zochten. Wat een leuke ervaring zeg! Uiteindelijk als er een aantal babyschildpadden op het zand zijn, mogen de kinderen (Stijn ook, Frederique sliep) een soort poort maken en met hun zaklamp naar beneden schijnen. Schildpadjes zoeken namelijk licht op. Zo zag je alle babyschildpadjes onder de benen van de kinderen door de zee ingaan. Op hetzelfde moment zagen we op 5 meter afstand een moederschildpad het strand op komen. Echt een grote schildpad! Van dichtbij hebben we kunnen zien hoe de moederschildpad eitjes legde, maar liefst tussen de 120-150 totaal, en daarna onder het zand legde. We mochten in een kring om haar heen zitten en met een kleine zaklamp hebben we alles kunnen zien. Wat is de natuur toch mooi. Omdat in dit geval de eitjes, in verband met mogelijke hoge branding, op een gevaarlijke plaats gelegd waren mochten alle aanwezigen helpen de eitjes te dragen en verplaatsen. Stijn heeft er zelfs twee mogen dragen en verplaatsen. Uiteindelijk waren we pas rond middernacht weer terug. Wat een onvergetelijke avontuur!

Nu zijn we bij Landsborough en gaan we, na voorlopig onze laatste dag op het strand in Australië, morgen naar de Australia Zoo. Deze dierentuin is bekend van Steve Irwin. Je weet wel die maffe Aussie die krokodillen vast hield en helaas zelf is verongelukt bij de Great Barrier Reef door een Sting Ray. Hij is hier nog erg bekend. Hierna leveren we de camper in, toch even slikken en dan gaan we richting Alice Springs, ons volgende, maar nu echt binnenlandse avontuur in Australië……nog warmer……maar minder luchtvochtigheid heb ik begrepen.

Ons volgend verslag zullen we wat sneller schrijven……dat is dan ons laatste verslag uit Australië…….wow wat een groot en fantastisch land is dit toch!

Cheers mates!