Onbeschrijfelijk mooi en love is in the air

Hoi allemaal, hier zijn we weer. Wat lijkt het alweer lang geleden sinds ons laatste verslag op 4 februari. Deze periode hebben ook weer veel gezien maar ik denk nog veel meer meegemaakt. Wat een dynamisch, turbulente, romantische, verdrietige, mooie en angstige momenten waren het de afgelopen maand. Ik kan jullie vertellen; dit vergeten we zeker niet meer!

Even een tegeltjes wijsheid dat we onderweg hebben gelezen bij een Cafeetje vlakbij Kaikoura:
The bad news is time is flies. The good news is you are the pilot!
Nou, dit is werkelijk onze lijfspreuk van deze geweldige reis.

Eenmaal in Kaikoura aangekomen heeft Ing de dag erna een geweldige walvissen- en dolfijnen trip gedaan op zee. Was wat onstuimig en voor Ing dus een grensverleggende activiteit. Ook al hadden we deze trip acht jaar geleden met Karel en Martine gedaan, Ing wilde dit graag nog een keer doen. Aangezien het niet voor kinderen geschikt is heb ik een relaxte ochtend met de kinderen gehad en kunnen genieten van het uitzicht vanaf Kaikoura strand. Wat een golven zeg! Hier kun je niet even met je catamaran het strand af (branding en kiezelstenen). Ing kwam super enthousiast terug; zes walvissen gezien en vele dolfijnen (is even wat anders dan onze dolfijnentrip in Bali).

Aangezien we nog veel wilde zien van het zuidereiland zijn we die middag richting Marlborough Sounds gereden (richting Picton). Ja hoor, het is echt waar….als je hier rijdt is het alsof je non stop in een prachtig schilderij rijdt. Elke bocht heeft een ander mooi sightseeing view, zo mooi! En langs deze kustroute kun je ook nog eens vééél zeehonden bewonderen. Even lunchen onderweg (wat is een camper toch fijn), bij een mooie berg en meertje en in de middag reden we Marlborough sounds binnen. We hadden niets geboekt of gereserveerd, maar we hadden een gedetailleerde camperkaart (gekregen van een Canadees) waar we alle camp spots op konden vinden. Uiteindelijk zijn we bij een prachtig en werkelijk waar idyllische camp site beland. Het was even adventure toeren en met een onverharde weg naar beneden en daar kwamen we dan aan bij Mistletoe Bay (Queensland Sound). Een kleine camping, je kon staan waar je wilde en het was er heel rustig en stil, zo vlak bij het water…..echt geweldig!
De volgende dag hebben we een mooie track gelopen en lekker de hele middag niets gedaan. Chillen, zwemmen en rondhangen(dit is wat we ongeveer al de afgelopen drie maanden doen!).

Hierna zijn we richting Abel Tasman gereden. Ook hier zijn we al eens geweest maar echt de moeite waard om weer te zien. Hier hebben onze kinderen ons echt nog meer trotste ouders gemaakt. Zij hebben namelijk samen met ons een wandeling van 11 kilometer in totaal gelopen. Dit was een coast track die we in Abal Tasman National Parc hebben gedaan met mooie uitzichten op de zee en best pittig om te lopen. Maar de kids liepen vrolijk met ons mee en vroegen een aantal keer of we er al waren, maar verder helemaal zelf gelopen!
Maar dan die sandfly in de avond…..ah, oh en snel de camper in. We zaten na één week kamperen helemaal onder de muggenbulten…..dus sprayen en lange broek en sokken aan. Het is in de avond toch niet zo warm als Australië. Die kleine zwarte beestjes maken het echt lastig om goed buiten te zitten ’s avonds, dus is het lekker knus met z’n viertjes in de camper.

Omdat we meer van Abel Tasman wilde zien zijn we naar de golden coast gereden. Pas einde van de dag, dus je raadt het al….waar gaan we eigenlijk slapen? Onderweg hadden we een plek gevonden, maar na één uur hadden we het idee dat we het toch niet zo’n ideale free camping spot vonden en zijn we doorgereden. En ja hoor, onderweg zag ik een picknick area langs een rivier tussen de prachtige bergen. Er stonden meerdere campers, yes een mooie stek gevonden.

Over free camping in Nieuw Zeeland. Zoals wij hebben ervaren tot nu toe is dit echt top en beter dan dat we in Australië hebben gezien (moet ik ook wel zeggen dat alles beter is dan gratis kamperen langs de kant van de weg in een woonwijk). We hebben gedurende onze reis vanaf Abel Tasman tot aan Queenstown zoveel mooie free camping spots mogen zien. Verwacht geen luxe voorzieningen, alleen een toilet (soort bouwvakkers toilet), maar we hebben gelukkig alles zelf in de camper. Het is er relaxed, je ziet er motorhomes, tenten, campervans (kleinere camper) alles door elkaar. Van backpackers en oudere stelletjes tot aan gezinnetjes zoals wij. Echt een aanrader; free camping in Nieuw Zeeland.

Vanuit Abel Tasman zijn we richting de westkust gereden van Nieuw Zeeland, richting Frans Jozef Glacier. Dit is één van de twee gletsjers die je het hele jaar kan bezichtigen. We moesten wel een uur lopen om de gletsjer te bezichtigen, dus de kids zeiden; niet weer lopen he! Die middag zijn we ook nog naar de Fox Glacier geweest, de andere gletsjer, en helaas weer meer dan een uur lopen!

Langs de westkust rijden is echt een leuke route. Ing bleef foto’s maken… Onderweg hebben we de pancake rotsen bekeken. Dit zijn rotsen in de zee die eruit zien als allemaal pannenkoeken op elkaar gestapeld. Als je hier iets verder rijdt heb je alweer een nieuwe mooie sightseeing, de blue pools. Letterlijk blauw water en vervolgens een leuke middag bij Lake Wanaka gehad. Hier heerlijk gezwommen in het meer en Ing kwam ook nog een collega tegen (wat is de wereld toch klein). Omdat we, vonden we, nog maar 3 weken hadden het zuidereiland te bekijken zijn we na lake Wanaka richting Oamaru gereden om daar pinguïns te bekijken, die komen namelijk elke avond tussen 19.00 en 23.00 uur weer het strand op. Stijn en Frederique keken de ogen uit, omdat ze wel met ze dertigen tegelijk uit de zee komen. En Frederique vond het heel leuk om te zien hoe de pinguïns lopen. Daarna was het tijd om via een binnenlandse route richting Christchurch terug te rijden.

Zaterdag 15 februari, het begin van een bijzondere week. Het begon allemaal met de invasie van drie leden van mijn schoonfamilie. Daar stonden wij dan, net op tijd op Christchurch airport…hum, nou hebben wij nu niet zo goede naam van het op tijd komen, alleen we merkten dat we sinds Australië nog steeds gevoelsmatig op Aussie tijd leefde, dus twee uur later dan Nieuw Zeeland tijd. Je merkt dat je zeg maar pas rond 8:30 uur wakker wordt, ook de kids. De lunch twee uur later enzovoorts en geloof mij, ik heb echt de teugels aangehaald om een beetje tempo te hebben zo in de ochtend!

Anyway, Christchurch airport, zaterdagochtend 11:30 uur. Daar kwamen mijn schoonmoeder en haar vriend Sjaak als twee wit uitgeslagen sardientjes de aankomst hal ingelopen. Tja, is niet zo gek als je 2 x 12 uur hebt gevlogen en meer dan 30 uur van deur tot deur onderweg bent. Wat was het een leuk weerzien en de kinderen vonden het geweldig! Na een paar koffie en cappuccino’s zag je langzaam weer leven in ze komen en was het toch echt wel tijd om te gaan.
Mijn lieve schoonmoeder en vriend dachten namelijk bij het boeken van het hotel dat Fairly dichtbij Christchurch zou zijn. “Op de kaart was het maar een klein stukje”……maar ja in werkelijkheid ligt Fairly, zo’n 2½ met pauze 3½ uur rijden vanaf Christchurch, dus hup gas erop. Na een redelijk vlotte reis, dat Ing deels in de auto heeft gedaan en ik in onze camper, hebben we die avond nog even kunnen eten en konden we mijn schoonmoeder en Sjaak zo het bed in laten rollen. Aangezien er nog een familielid de volgende dag aankwam en de afstand Christchurch-Fairly toch wel iets verder is dan op de kaart zijn wij weer richting Christchurch gereden. Kijk, wij als camper experts en Aussie reizigers kijken niet meer op van een reisduur van 2½ uur. Dus die avond is de happy camper Pagie familie weer zuidwaarts richting Christchurch afgereisd en hebben we ergens onderweg net voor Christchurch een mooie slaapstek kunnen vinden.

Die volgende ochtend stonden wij, nu toch weer iets meer op tijd, om 10:30 uur weer bij de aankomsthal. Daar kwam tante Mirjam. Ondanks 2x12 uur vliegen en een wachttijd van 12 uur in Singapore zag Mirjam er vol energie uit. Na eenzelfde kop koffie en cappuccino zijn we met Mirjam richting Fairly gereden. Heel relaxed, even stoppen om te lunchen in Ashburton bij een park en dan nog een heerlijk kop koffie drinken op weg richting Geraldine. Dit is een mooie route richting Fairly. In de avond hadden Ing en ik een leuke picknick annex camperplaats uitgezocht om mijn schoonfamilie even een kijkje in de camperkeuken en camper leven te geven. Na tien minuten rijden, deels onverhard stonden we op een mooie stek aan het water. Enfin, omdat er nu voor vijf volwassenen en twee kids gekookt moest worden ben ik aan de bak gegaan en konden onze gasten genieten van het uitzicht met een heerlijk glas wijn. Omdat het mooie free camping stek was hadden Ing en ik spontaan besloten hier maar lekker te slapen. Het was een gezellige avond en het was leuk om zo onze ervaringen in het echt te laten zien.

De dagen erna hebben we Lake Tekapo en Mount Cook bij redelijk stormachtige weer en wind mogen zien. Hier en daar een klein zonnetje maar af en toe moest ik de camper echt recht trekken….en als de zon dan schijnt, zoals op dinsdag 18 februari, dan is het direct een topdag. Echt een aanrader is het Astrocafé bij lake Tekapo. Je moet er wel even redelijk steil omhoog. Onze camper trok het net geloof ik, maar dan heb je echt een fantastisch uitzicht over het berglandschap rondom lake tekapo. Echt prachtig!

Maar ja, waarom waren drie leden van mijn schoonfamilie nu eigenlijk gekomen? De mooie sightseeing plekjes bezichtigen met lekkere en gezellige lunch en diners waren maar bijzaak. Het ging namelijk om woensdag 19 februari 2014! Na een onrustige nacht met mijn zoon in de hotelkamer te hebben geslapen hebben we in de ochtend ontbeten in een prima hotel “Blue Peppers resort” toen ben ik mij samen met Stijn gaan omkleden en om 12:25 uur, ik kon niet langer wachten, gingen we samen naar Ing en Frederique.

Daar stond ze dan…..ook al ken je elkaar al heel lang en ben je nota bene al samen heel lang op reis…..dan moet je toch wel even drie keer slikken als je de kamer binnenkomt en je ziet je vriendin, partner, moeder van mijn kinderen huh bijna vrouw, in een trouwjurk voor je staan….wow, ik geloof dat dat het enige was dat ik de eerste minuut kon uitbrengen. Zonder verder in details te vallen, het was een prachtige bruiloft in een echt prachtige omgeving (zie de foto’s) en ja, we zijn nu toch echt getrouwd!

Nadat Mirjam de volgende dag weer het vliegtuig terug had gepakt en ik iets wat dromerig alle spullen weer had ingepakt en boodschappen had gedaan hadden we allebei weer zin om erop uit te gaan. Het was een heerlijke week, alleen het gaat toch weer kriebelen. Je wilt weer op ontdekking. Mijn schoonmoeder en Sjaak konden nog één dagje zelf besteden en wij zijn donderdagmiddag naar ons volgende avontuur in Queenstown gereden. Die avond waren we vlakbij Queenstown aangekomen en tot onze verassing (eigenlijk ook weer niet) doodmoe. Helaas hoorde we de volgende dag, het verdrietige nieuws dat de oma van Ing was overleden. 90 jaar een mooie leeftijd, maar toch verdrietig. We zullen haar missen…

…Queenstown is een leuke plaats waar je rondom allerlei sportieve tot aan extreme activiteiten kan doen. Ook de camperplaats, ja we hadden nu weer eens een betaalde camping, was aan inflatie onderhevig. Net alsof je op een parkeerplaats staat, tja je had wel stroom en vers water. Omdat we toch heel graag Milford Sounds wilde bezichtigen zijn we één nacht gebleven en de volgende ochtend in alle rust weggereden richting Milford Sound. Deze route is werkelijk waar weer een pareltje om te rijden. Wat een mooi uitzicht. Zeker als je de sounds binnenkomt en door de tunnel bent is het uitzicht bijzonder mooi en afwisselend. Hier en daar waren de sneeuwtoppen al bedekt met sneeuw en dat tegen een mooi groen bergachtig landschap. Die avond hebben we storm gehad met onweer. Ons campertje schudde heen en weer. Gelukkig was het later in de avond al wat rustiger zodat we konden slapen.
Maar dan het uitzicht de volgende ochtend….fantastisch….het was nog wat bewolkt maar je zag de sneeuw op de bergtoppen en overal om je heen allerlei watervalletjes. We hebben die middag een mooie boottocht gemaakt door de sounds en ik kan alleen maar zeggen, mooi, mooi en nog eens mooi. Echt een aanrader!

Die middag, het was 23 februari hebben we de route teruggenomen om vervolgens de South route terug te rijden richting Christchurch, want we wilde rond de 28ste februari uit Nieuw Zeeland vertrekken. Na een uur rijden op de milford road richting Te Anau had ik onze camper langs de weg geparkeerd. Een bus en andere camper reden ons voorbij en ik had net mijn gordel losgekoppeld. Ik kijk in mijn achteruitkijk spiegel en schreeuwde tegen Ing wat die ie nou! Ik zag een witte personen auto zo op ons afkomen….Beng, een doffe en harde klap. De camper is vier tot zes meter naar voren geschoten zo de greppel in. Ik lag voorin met kramp in mijn onderrug en Ing lag ook voorin en keek naar mij. Kinderen huilen, snel eruit. Gelukkig met ons goed, alleen met de passagier (bijrijder) van andere auto ging het niet zo goed. In mum van tijd was de politie, ambulance en brandweer er. De passagier is met helikopter afgevoerd en wij zijn door politie naar het Health center gebracht voor een uitgebreide check.

De bestuurder van de andere auto was in slaap gevallen. Hij kwam direct na het ongeluk naar ons toe om zich te verontschuldigen. Hij moest die week direct voor de rechter komen en ons ongeluk heeft twee in de krant gestaan. Wat een vervelend en onverwacht snel einde was dit van ons leuke en mooie camperavontuur in Nieuw Zeeland. Stijn en Frederique waren zo onder de indruk van alles. Met name Stijn die heeft het er nog steeds over. We zijn zo blij dat wij niets hebben!

Gelukkig hebben we direct actie genomen en onze spullen de volgende dag eruit gehaald. We hadden gezeur met de camper verhuurder. Duurde te lang, geen communicatie etc. We hebben toen weer snel zelf het heft in eigen hand genomen en na twee dagen wachten een auto gehuurd. De camperverhuurder heeft alle hotelkosten en auto huur uiteraard betaald. We hebben tijdens ons wachten in Te Anau wel een leuke tocht naar de glowworms gemaakt en hoe gek het ook klinkt even kunnen genieten. Wat waren we blij dat we weer onderweg waren en toch blijft zo’n ongeluk een paar dagen hangen.

Na een paar dagen reizen hadden we vervolgens in Christchurch nog de laatste financiële zaken afgerond met de camperverhuurder, echt blijven zitten totdat we alle puntjes op de i hadden en einde middag wilde we onze vlucht pakken naar Kuala Lumpur, althans dat dachten we, al snel bleek dat naar Christchurch toe vliegen prima te doen is voor ons standby / ibp-ers. Alleen Christchurch uitkomen, zo hoorde wij van andere ibp-ers is heel moeilijk. Ach, we pakken nu een hotel en gaan lekker eten en morgen doen we laatste check voordat we een beslissing nemen. Voor ons geldt “hope is not a strategy, dus de volgende dag, zaterdag 1 maart, hadden we een auto gehuurd en zijn we onderweg richting het Noordereiland gaan rijden. Lekker genieten van een stukje Zuidereiland. Een mooie overtoch met de boot. Wellington en Rotarua (de geisers) bezocht op het Noordereiland en dan vanuit Auckland konden we direct onze vlucht richting Kuala Lumper pakken…..een directe vlucht, heerlijk! Maleisië here we are!

We hebben besloten onze laatste weekjes van deze fantastische reis in Maleisië door te brengen in plaats van Argentinië. Echt voor de kids even strand, zon en zee…
Tot snel weer allemaal, time flies!

Groetjes van de familie Pagie!